تصنیـــف نمـــاز

جانان صدا کند، مارا به بارگاه        دربارگاه قدس ، بااین همه گناه        بشنو چه دلنشین ، گوید مؤذّنش

                  براعتلای خلق ، از چاه تابه ماه                    حیّ علی الفلاح ، حیّ علی الصّلاه 

درهای عرش را ، بگشوده اند های       باشد خداخودش ، دلجوی ودرگشای         برآنکه بگذرد ، زین امتیاز وای

                  روزش شود سیاه ، عمرش شود تباه                       حیّ علی الفلاح ،حیّ علی الصّلاه

بشتاب غافلا، درمحشر حضور          بازاهدان شهر ، با اشتیاق وشور            هنـگام تـوبه شـد ، بر درگـه غفور        

                     مگذار تا نهد ، شیطان سرت کلاه               حیّ علی الفلاحّ ، حیّ علی الصّلاه

خودرا مکن تباه ، بهر جهان پست       چون نیست در جهان ، پیروز بی شکست     ناکام از آن روند ،دلدادگان مست

                               تاریخ هم بود، برگفته ام گواه              حیّ علی الفلاحّ ، حیّ علی الصّلاه

راه نمـاز را ، همواره پیش گیر       بامانعان آن ، درگیـر شو چو شیر      ایجـاب اگر کند ، درراه آن بمیر

                      گر در ره خدا ، هستی تو خیرخواه            حیّ علی الفلاحّ ، حیّ علی الصّلاه

باصدق وبا خشوع ، آن را اقامه کن     هم وقت آن به تن ،پاکیزه جامه کن       دل را زبد بری ، بااین ادامه کن

                       نه اینکه مجری اش ، باشی توگاه گاه      حیّ علی الفلاحّ ، حیّ علی الصّلاه  

 پیغمبر خدا ، آمد برای آن     شد حضرت علی ، جانش فدای آن       خون حسین ریخت،همچون بپای آن

                        پس پشت کن به قهر، برهرچه سدّراه    حیّ علی الفلاحّ ، حیّ علی الصّلاه

جان و دلت شود ، وقت نماز پاک     از بهر حق شوی ،مشتاق وسینه چاک     اینگونه گرشوی، از ابلهان چه باک

                         گر مسخره کنند، با خنده قاه قاه          حیّ علی الفلاحّ ، حیّ علی الصّلاح

بنگر چه با خلوص، خوبان باصفا      رو سوی مسجدند ، مشتاق و بی ریا     تا عاشـقی کننـد ، درخـانه ِی خدا

                             زیرا  که گشته اند، دلداه ی الاه    حیّ علی الفلاحّ ، حیّ علی الصّلاه

خوانی اگر نماز درمسجد وبه جمع        قول خدارسد ،پیوسته ات به سمع     پس دردلت شود، جز زهد قلع وقمع

                             دیگر کجا شوی ؟ دلبند مال وجاه   حیّ علی الفلاحّ ، حیّ علی الصّلاه

(آبی) به موعظه ، دل را مده زکف     وقت نماز را ، اینسان مکن تلف            بشتـاب تارسی  ، درانتـهای صف

                            باشد که از گناه ، گیری دران پناه     حیّ علی الفلاحّ ، حیّ علی الصّلاه

احمد ابراهیم زاده مشهدی «(آبی)» 09155573975   وبلاگ jedoabi.parsiblog.com